W czasie zabiegu Bowena po serii ruchów następuje przerwa, która powinna wynosić minimum dwie minuty, a w pewnych sytuacjach może być dłuższa. To właśnie ta przerwa zdaje się wpływać na efektywność pracy i powoduje, że tak niewielka ilość ruchów daje efekt. W czasie przerwy zaczyna się dialog między mózgiem a ciałem;)
Mózg: Co to było?
Ciało: Nie wiem. Nigdy wcześniej nie doświadczyłem czegoś takiego.
Mózg: Dobra, sprawdźmy to. Czy to był rodzaj przypływu uczuć?
Ciało: Nie.
Mózg: Masaż?
Ciało: Zdecydowanie nie.
Mózg: Czy to łaskotało?
Ciało: Oczywiście, że nie. Gdyby tak było, to bym Ci powiedziało.
Mózg: Dobra, nie krzycz. Czy bolało?
Ciało: Nie, niezupełnie… właściwie wcale.
Mózg: Dobra odpowiedź. Więc, czy to było erotyczne?
Ciało: Nie! Ależ to żenujące.
Mózg: Dobra, to teraz nie wiem jak zareagować.
Ciało: A właściwie to czy musisz jakoś zareagować?
Mózg: Oszalałeś? Oczywiście, że muszę. Coś się wydarzyło. Ktoś położył na tobie ręce i coś zrobił. Nie mogę za bardzo tego tak zostawić,
prawda?
Ciało: Tak myślę.
Mózg: Dobra, zostań tam. Wyślę jakieś inne sygnały i dowiem się co się z tym wiąże i co innego można zrobić, a później wrócę do ciebie. Jesteś bardzo męczące, wiesz?
Ciało: Dobra, przepraszam… o Jezu!
źródło: Julian Baker: Bowen Unrevealled. A Journey Into Fascial Understanding of The Bowen Technique.