Osteopatia

Osteopatia to gałąź medycyny, skupiająca się na przywróceniu homeostazy organizmu przy użyciu
technik manualnych. To system badania i terapii opierający się na założeniu, że każdy organizm ludzki posiada zdolność do samoleczenia się oraz stanowi całość zarówno w ujęciu połączeń anatomiczno-fizjologicznych, jak i z uwagi na powiązanie fizyczności ze sferą emocjonalną i mentalną.

Medycyna osteopatyczna odgrywa ważną rolę nie tylko w zakresie leczenia, ale przede wszystkim w zakresie profilaktyki zdrowotnej. Z zabiegów mogą korzystać wszyscy pacjenci bez względu na wiek. Przeciwwskazaniem do osteopatii są ostre stany wymagające pilnej interwencji chirurgicznej, hospitalizacji.

Do gałęzi osteopatii należą:

• terapia strukturalna (parietalna), czyli praca z napięciami w obszarze mięśni, powięzi,
  stawów, więzadeł;
• terapia czaszkowo-krzyżowa, czyli praca z układem nerwowym, pierwotnym rytmem
  oddechowym;
• terapia wisceralna (trzewna) - przywraca narządom wewnętrznym prawidłową ruchomość, a
  przez to poprawia ich pracę;
• terapia biodynamiczna – prowadzi do synchronizacji ze zdrowiem, harmonii, samoregulacji.

Najczęstsze wskazania do terapii osteopatycznej:

• zespoły bólowe kręgosłupa, stawów i mięśni;
• bóle i zawroty głowy;
• problemy ze stawem skroniowo – żuchwowym;
• dyskopatia, rwa kulszowa, udowa, ramienna;
• funkcjonalne zaburzenia układu pokarmowego (zaparcia, wzdęcia, refluks, bóle);
• stres, niepokój;
• kontuzje i urazy sportowe;
• trudności z płodnością;
• obniżona witalność;
• częste infekcje.

W czasie sesji w zależności od potrzeb ciała pacjenta terapeuta może korzystać z różnorodnych technik osteopatycznych, tj.:

• mobilizacje;
• manipulacje;
• trakcje / kompresje;
• oscylacje;
• BLT;
• unwinding;
• diagnostic touch;
• recoil;
• trigger points;
• GOT (general osteopathic treatment);
• MET (techniki energizacji mięśniowej);
• strain-counterstrain.